İletişimin farklı farklı tanımlarına rahatlıkla ulaşılabilir. Geniş bir kavram olduğu için satırların bize müsaade ettiği kadar, çocukla iletişimde dikkat edilmesi gereken hususları, farklı örneklerle ele almaya çalışacağız.
Çocuklarımızla iletişim kurarken kurduğumuz cümlelerden, jest ve mimiklerimize kadar birçok eyleme dikkat etmeliyiz. Bazen birkaç cümlenin söyleyemediğini küçük bir hareket rahatlıkla ifade edebilir. Çocuğumuzun ifade edici dil becerileri, yaşının gelişimine uygun olarak gelişmemiş olsa bile, anlama becerileri aktif bir şekilde kendini hissettirecektir. Söylediklerimizden ve hareketlerimizden ne demek istediğimizi anlamaları hiç de zor olmayabilir. O halde sözlerimiz ve hareketlerimiz tutarlı olmalıdır. Mesela “Sınav için heyecanlanmamalısın” derken biz heyecanlanıyor ve bunu da çocuğumuza şiddetli bir şekilde hissettiriyorsak; cümlemizin çok da bir önemi olmayacaktır. Çünkü sözümüz başka hareketimiz başka bir şey ifade etmektedir.
İletişimin olmazsa olmazlarından biri de göz temasıdır. Karşı tarafı dinlerken verilen önemi gösterir. O halde çocuklarımız ile iletişim esnasında gözlerine bakalım. Göz temasını hafife almayalım. Kendini değerli hisseden bir çocuk, anne ve babasına karşı daha rahat bir şekilde kendini ifade edebilecektir. Çocuğumuza bir şeyler anlatırken bize bakmazsa tepkimizin nasıl olacağını düşünelim. Bir de çocuğumuz konuşurken ona bakmaz isek tepkisini düşünelim. Onların da birer birey olduğunu unutmamalıyız. Konuşmaya ihtiyaçları olduğu gibi, iyi bir dinleyici olarak da anne babaya ihtiyaçları vardır.
Çocuğumuzla iletişim kurarken, onu başkaları ile kıyaslamayalım. Yine kendimizden örnek verelim. Arkadaşlarımız veya çocuğumuz bizi başkaları ile kıyaslasa, neler hissederiz? Kıyaslamalarımızın şiddeti arttıkça, çocuğumuzla kaliteli bir iletişimin önü tıkanacaktır. Önü kesilen bir iletişim ise bir müddet sonra daha başka iletişim sorunlarına da yol açabilir.
Her iyinin mutlaka daha iyisi olabilir. Her iyiye veya her güzele sahip olamayabiliriz. Çocuklarımızı olduğu gibi kabul etmenin, birçok problemin önünü tıkayacağını düşünüyorum. Dahası; yapamayacaklarını beklememek veya istememek, yetenekleri doğrultusunda yapabileceklerinin de destekçisi olacaktır.
Dinlemek zorundayız çocuklarımızı. Belki bazen çok soru soracaklardır. Belki de bazen cevabımızı kabul etmeyeceklerdir. Biz dinlemezsek, onlar kendilerini dinleyecek başkaları veya bir teknolojik unsur ile iletişime geçebilirler. Beraber kaliteli vakitler geçiremezsek, bizden kopabilirler yaşları ilerledikçe. Çocuklarımızla kurduğumuz sağlıklı bir iletişim, geleceğe yapılan bir yatırımdır.
