Merhum kalem üstadı Ahmet Haşim’in dizelerinde bizlere aktardığı gibiydi aslında her şey. Ağır ağır çıkmak gerekliydi bu merdivenlerden, eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak eşliğinde.
Hayat nedir? Nerede başlar ve sonu neresi?
Bitmek tükenmek bilmeyen bir yol eşliğinde mısralara sığınır, belki de bizi tek avutacak şeyin kelimeler olduğunu düşünürüz.
Dedim ya bitmek bilmeyen yolların eşliğinde diye. Hepimizin yolu, kaderi, kaçışları ya da çırpınışları farklı.
Sular mı sarardı, yoksa sararan şey benzimiz mi? Aynaya baktığımız vakit hayat çarpar yüzümüze gerçeği bir tokat gibi.
Yaşam nedir? Nerede başlar ve sonu neresi?
Boşver düşünme ve yürü, ağır ağır çıkacaksın bu merdivenleri...
Belki de şairler anlatır hayatımızı... Ya da biz kendimizi buluruz onların dizelerinde.
Yitik bir şeyi bulmanın verdiği ıstırapla onlara sığınırız. Peki ya bizler kime, neyi, nasıl ve hangi kelimelerle açıklayacağız? Bazen yitikliğimizi anlatmak için şair mi olmak gerekli?
Hayat; küçük hesapların peşine düşeceğimiz bir yer değil...
Belki de hayat; her hayalimizi yaşayacağımız güzel bir yer değildi...
Sözlerime son verirken, sizleri merhum Ahmet Haşim’in Merdiven şiirindeki ölümsüz mısralarıyla başbaşa bırakıyorum.
Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden
Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak
Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak…
Sular sarardı… Yüzün perde perde solmakta
Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta…
Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller
Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller
Sular mı yandı? Neden tunca benziyor mermer?
Bu bir lisân-ı hafîdir ki rûha dolmakta
Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta…
Ahmet HAŞİM (Piyale, 1926)
